Powakacyjnie o Warsztatach z Pampersem

Wróciliśmy z urlopu! Cali, zdrowi, trochę opaleni, o dziwo wypoczęci i z uśmiechem na ustach! A największy uśmiech ma oczywiście Pola, która na widok swoich zabawek, pokoju i psa dostała ataku radości i od wczoraj 'biega' od pokoju do pokoju, przenosi zabawki, gazety i co tylko się da, a radosny uśmiech nie schodzi jej z buzi przez cały czas :) Ale o wakacjach będzie w kolejnym poście, dziś tak jak obiecałam przed wyjazdem będzie o Warsztatach Pampersowych.

O tym, że było fajnie już pisałam :) W pierwszej części warsztatów głos miały: Pani Pediatra, Pani Psycholog i Pani Rehabilitantka.


Pani Pediatra opowiadała nam o pielęgnacji skóry niemowlęcia. Czy wiedziałyście, że skóra naszych dzieci dopiero w wieku ok. 3 lat w swojej budowie dorównuje naszej skórze? Przez pierwsze 3 lata życia jest dużo cieńsza i nie posiada niektórych warstw, dlatego trzeba o nią tak prawidłowo dbać. 'Dobrze' nie oznacza tu wcale wcierania grubych warstw kremów, bo 'dużo' nie znaczy 'dobrze'. Wszystko z umiarem!


Nie wiem jak Wy, ale ja na początku prałam wszystkie ubranka Poli w Loveli. Potem płyn do płukania tej firmy zamieniłam na konkurencyjnego Jelp'a, bo cena była lepsza, a i zapach o niebo przyjemniejszy! Ale po kilku pierwszych miesiącach wrzucałam czasem Polci ubranka razem z naszymi do pralki. Uczulenia żadnego nie dostała, więc wyszłam z założenia, że jak skończy mi się proszek dla dzieci to będę już prać jej ubranka z naszymi. I co? I dowiedziałam się, że to nie najlepszy pomysł, bo detergenty 'dla dorosłych' mogą zawierać składniki szkodliwe dla skóry niemowlęcia i dlatego ktoś kiedyś wymyślił proszki do prania, mydełka, szampony itp itd dla dzieci! A jako mama, która chce dla swojego dziecka jak najlepiej stwierdziłam, że nie będę narażać małej na niepotrzebne problemy skórne i jak skończy mi się Lovela to jednak kupię kolejny proszek do prania dla maluszków!



Pani Pediatra poruszyła też bardzo ważny temat szczepień. Swoje słowa poparła filmem pokazującym akcje Pampersa i Unicef w Afryce. Pamiętacie naklejki i reklamy telewizyjne mówiące o tym, że kupując 1 paczkę pieluszek Pampers kupujecie 1 szczepionkę na tężec dla czarnoskórych dzieci? O tym właśnie był ten film! Dodam, że nikt nas do szczepień nie nakłaniał, nikt nie mówił "Szczepcie swoje dzieci!" Wszystko było na zasadzie informacyjnej, nie narzucającej się i chyba dlatego było to tak ciekawe.



Z Panią Psycholog ucięliśmy sobie z M. rozmowę w wolnym czasie. Chcieliśmy dowiedzieć się, co zrobić, żeby nasza mała przesypiała noce. Bo nie ukrywam, że wyczekujemy tego od dawna.. A Pola jak się budziła, tak się budzi - 2, 3 razy w ciągu nocy. Podajemy jej wtedy wodę albo herbatę do picia, ale z reguły ok. 2, czy 4 nad ranem picie jej nie wystarcza, trzeba jej dać kaszkę. Kiedyś pediatra w naszej przychodni powiedziała mi, że dzieciom w jej wieku nie potrzebny jest już posiłek nocny i że powinniśmy ją od tego odzwyczaić. Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić.. Pani psycholog poradziła nam zrobić tak:

• za pierwszym razem jak mała się wybudzi i będzie mękolić, przyjść do jej łóżeczka, pogłaskać ją, powiedzieć, że wszystko jest dobrze, że jest noc i trzeba spać, że wszyscy śpią i wyjść na 3 minuty,
• czas będzie się dłużył niemiłosiernie, więc najlepiej te 3 minuty spędzić na myciu naczyń, rąk, toalety - odgłosy lejącej się wody zagłuszą płacz, czy marudzenie dziecka, bo jak będziemy stać pod drzwiami to nam serce szybko zmięknie i nie wytrwamy tych 3 minut :)
  
• po 3 minutach zrobić dokładnie to samo co na początku, czyli pogłaskać dziecko, powiedzieć, że wszystko jest w porządku, że jest noc itp itd. i wyjść tym razem na 5 minut,
• po 5 minutach mówimy to samo i wychodzimy na 7 minut,
• Pani Psycholog zapewniła, że z reguły po 3, 4 dniach dziecko przestaje się w nocy budzić :)

Nie próbowaliśmy jeszcze tej metody, bo stwierdziliśmy, że nie będziemy dziecka na wakacjach dodatkowo stresować. Zaczniemy od dziś - o efektach będę pisać na bieżąco.

Druga sprawa, o której rozmawialiśmy to bicie nas po twarzy przez Polę. Gdy coś jej się nie spodoba albo coś się zrobi nie po jej myśli i np. weźmie się ją na ręce to bije nas po twarzy, po oczach. Raz mi się tak zamachnęła na mnie, a raczej mój policzek, że mlasnęło - na szczęście nie było to bolesne i ślad nie został. Mówimy jej, że tak nie wolno, że to boli itp itd, ale nic nie pomaga. Pani psycholog poradziła nam w takiej chwili postawić małą na ziemi, odwrócić się od niej, nie patrzeć w ogóle na nią, a jak będzie 'obłapiać' za nogi - nie reagować. Po minucie siąść obok niej i wytłumaczyć, że to boli, że tak nie wolno robić. Niestety w tym przypadku nie ma reguły - jedne dzieci już po 5 razach rozumieją, że tak nie wolno, innym i 200 razy nie pomoże. Ale trzeba próbować...
Robiliśmy tak na wakacjach, ale jak tylko stawiałam córcię na ziemi, to traciła zainteresowanie moją osobą i szła sobie jak by nigdy nic w inną stronę albo brała sobie jakąś zabawkę do ręki i udawała, że nic się nie stało :)

Z Panią Rehabilitantką mieliśmy dużo ćwiczeń praktycznych. Tzn. inne dziewczyny miały, bo ich dzieci były mniejsze. Pola nie za bardzo dała się w ogóle usidlić. Dzieci leżały sobie na dużych piłkach, które były 'toczone' przez mamy, były masaże antykolkowe brzuszków, ćwiczenia z dotykaniem naprzemiennym lewej rączki i prawej nóżki..

• Pani zachęcała nas też do zamontowania w domu zwykłej chuśtawki,
  

• do zezwolenia tatusiom na męskie zabawy np. podrzucanie dziecka do góry (co jak widzę przyprawia mnie o ciarki na plecach) - to wszystko ma pomóc dzieciom wyrobić sobie wyczucie równowagi i jest potrzebne!

• Było kładzenie dzieci na kocu i ciągnięcie ich po podłodze,
  

• Było położenie dziecka na środku koca (tym razem bohaterką była Pola), złapanie końców przez 2 osoby i zrobienie czegoś na kształt hamaka, po czym Pola była w czymś takim 'bujana' :)
  

• Pani Rehabilitantka zachęcała nas też do zrobienia dzieciom w domu toru przeszkód - niech dziecko chodzi po różnym podłożu: dywanie, kocu, poduszkach, twardym, miękkim, co tylko mamy pod ręką.
  

• Zróbmy tor przeszkód z zabawek, pudełek itp.

• Puszczajmy dzieciom bańki, niech je łapią!

• Dajmy dzieciom do miętoszenia gumowe piłki z kolcami, takie jak do masażu, niech dziecko ćwiczy sobie rączki, poznaje różne faktury tworzyw!

Oj, po takich zajęciach moja głowa była pełna pomysłów na nowe zabawy z Polą, a i Pola mogąc pobawić się takimi piłkami, raczkować w 'tunelu' , łapać bańki - była przeszczęśliwa :)

A wracając jeszcze to wizyty w fabryce Pampersa, to zapomniałam napisać wcześniej o jeszcze jednej ważnej kwestii. Nie wiem, czy zdajecie sobie sprawę z ilu warstwa 'materiałów' robione są pampersy? Każde takie tworzywo jest nawijane na szpulę i potem z tej szpuli maszyna pobiera materiał. Jeśli na tworzywie jest choć minimalna wada, cała szpula (o średnicy na oko 120cm!) wraca do producenta. A co może być wadą? Ano na przykład mała fałdka, która powoduje, że materiał nie jest idealnie gładki. Więc jak widzicie, o pupcie naszych pociech dbają naprawdę poważnie!

Zdarzyło Wam się kupować Pampersy w innym kraju? Mi nie, ale jak zapewniał Pan Janek, pieluszki produkowane do różnych krajów mają różne kolory, wzorki, nawet 'perfumy' - w końcu wszystko dla klienta! To się nazywa fachowość! :)

Oj, na szybko to tyle... :)