Matka Polka oraz sukcesy i porażki

Zacznę może od drugiej tytułowej części, bo będzie krótsza :)

No więc nasza wspaniała córcia 2 dni temu wstała rano z suchym pampersem! Po całej nocy! Za to jak po przebudzeniu usiadła na nocniczku, to sikała i sikała i końca nie było widać :) Dojrzewa nam córcia jak nic. Choć szczerze mówiąc to słowo 'dojrzewać' brzmi tak dorośle.. A ja nie chce, żeby była dorosła! Niech będzie jak najdłużej słodkim bobaskiem :)

Za to dziś w nocy mieliśmy zupełnie inną historię. Kładłam się spać po północy i jak zwykle przed spaniem zaglądnęłam do małej do pokoju. A tam smród, że hej! Jak nic zrobiła kupkę do pampersa! Zdarzyło jej się to jakieś 2 miesiące temu, a wcześniej to ho ho tak dawno, że nie pamiętam kiedy! Obudziłam więc M. i szybko małą przewinęliśmy i śmierdzącą przeokrutnie kupę wystawiliśmy w woreczku na balkon, żebyśmy się przez resztę nocy nie zaczadzili w mieszkaniu. Po 5 rano obudził mnie potworny ból brzucha z rodzaju 'zatrucie'. Jak poszłam do łazienki, to myślałam, że z niej nie wyjdę. Oprócz biegunki, która mnie dopadła, to zrobiło mi się strasznie słabo, oblał mnie w sekundę zimny pot, za moment z kolei zrobiło mi się tak gorąco, że musiałam zdjąć pidżamę, a potem mi mroczki przed oczy wskoczyły, no jednym słowem jakaś masakra! Wszyscy w domu jedliśmy to samo. Mnie i Polisławę w nocy dopadła 'kupa', a M. - nic! Więc albo jakiś wirus albo zbieg okoliczności, ze i mała w nocy musiała się wypróżnić.. W każdym bądź razie dzisiejszy dzień był u mnie dniem pod znakiem 'suchara' :)

A wracając do tytułowej "Matki Polki".. Czytałam w (chyba) ostatnim numerze "Pani" artykuł o rodzinach wielodzietnych. Ale nie patologicznych, tylko normalnych rodzinach, tyle że z 5, czy 6 dzieci. Ponieważ artykuł był w babskiej gazecie, więc cały temat potraktowany był od strony 'matczynej'. Jak tak czytałam sobie o tym, że jedna z tych kobiet po urodzeniu kolejnego dziecka stwierdziła, że jednak lepiej będzie jak zrezygnuje z pracy, bo jednak nie jest w stanie połączyć wychowywania 3, czy 4 dzieci z pracą zawodową, o tym, że każdy dzień rozpoczyna bladym świtem, budzi wszystkich, robi śniadanie, ubiera, zawozi do szkoły, robi zakupy, obiad, pranie, sprzątanie, odrabia z dziećmi lekcje, zawozi je na zajęcia pozaszkolne i na koniec pada na pysk o północy to stwierdziłam, że nie wiem czy chcę mieć więcej dzieci. Nie wiem, czy bycie Matką Polką jest dla mnie. Ja tak chyba nie potrafię. Nie wiem, może myślę tak dlatego, że trochę inny obraz 'rodziny' miałam w głowie przed urodzeniem się Poli, a trochę inaczej wychodzi to w rzeczywistości. Przede wszystkim nie przypuszczałam, że M. w między czasie zmieni pracę i często będzie pracował popołudniami/wieczorami. Więc po pracy często zostaję z Polą w domu sama. Poza tym nie spodziewałam się, że M. nie za bardzo będzie potrafił 'zająć się' dzieckiem.. Ja jak siedzę z Polisławą w pokoju to zaraz sobie jakąś zabawę znajdziemy. Pomysły wpadają mi do głowy tak po prostu i dla mnie było to normalne i oczywiste. Biorę pudełko po butach, wkładam do niego klocki, misia i bajeczkę i bawimy się w 'szukanie skarbów'. Albo budujemy wieżę z klocków albo 'gramy w piłkę' albo bierzemy garnki i robimy z nich perkusję. A M. przychodzi do małej do pokoju i najczęściej po prostu siada obok i patrzy się co ona robi. I jak twierdzi nie potrafi tak jak ja, od razu wymyślić jakiejś zabawy.. No więc tak sobie myślę, czy dam radę zająć się dwójką dzieci, psem i jeszcze domem? I jeszcze pracą do tego?

Nie wiem, może tak mówię, bo jestem notorycznie nie wyspana od jakiegoś miesiąca i to wcale nie przez Polę. I ciężko mi się myśli ostatnio, więc przepraszam jeśli dzisiejszy post będzie chaotyczny i z błędami .. Mój dzień wygląda tak:
wstaję wtedy kiedy Bączek, czyli różnie, ale z reguły jest to ok. 6:30. Czasem mała prześpi całą noc, a co za tym idzie - mogę się wyspać. Czasem budzi się 3, 4 razy, więc z wyspaniem się nie najlepiej... Wstajemy, idziemy siku, ubieramy się, robię małej śniadanie. M. łaskawie wstaje i albo idzie z psem, a ja karmię małą, albo odwrotnie. Niania przychodzi do nas o 9, więc ja wtedy wskakuje do łazienki, robię makijaż, myję zęby, kończę się ubierać i na 10 jadę do pracy. Wracam ok. 17. I czy M. jest w domu, czy w pracy to i tak najczęściej ja się z małą bawię, oglądam książeczki, ja ją kąpię i kładę spać. Czasem proszę M., żeby to on posiedział z Polą w łazience, ale tak mało czasu w ciągu całego dnia z nią spędzam, że żal mi każdej minutki spędzonej popołudniami bez niej.. Dlatego staram się wycisnąć z tego wspólnie spędzonego czasu jak najwięcej.. Wiem, że to może ma też swoją złą stronę, bo mała się przyzwyczaja do mojej obecności w łazience, czy podczas zasypiania i kiedyś może być problem jeśli mnie w chwili kąpieli zabraknie. Dlatego jak M. jest w domu to czasem go proszę, żeby to on ją umył, a ja w między czasie np. jem kolację albo sprzątam w kuchni. Zanim położę Polę spać, robi się z reguły 20:30. Jeśli nie udało mi się wcześniej, to dopiero wtedy jem kolację, sprzątam w kuchni, wieszam pranie, prasuję, a od miesiąca - siedzę z nosem w Internecie i szukam produktów do naszego sklepu, piszę maile do producentów, robię zamówienia, sprawdzam pocztę i nie wiadomo kiedy wybija północ.. Brakuje mi czasu na książkę, na poleżenie i relaks w wannie, na pomalowanie paznokci, które proszą się o to od tygodnia, a przede wszystkim brakuje mi czasu na sen! Podziwiam te wszystkie matki opisywane w tym artykule, że są w stanie funkcjonować i to całkiem nieźle w tak dużej rodzinie i mając tyle na głowie. Choć może jest to jedynie kwestią dobrej organizacji dnia i współpracy w rodzinie? A może z tym się trzeba urodzić?

No cóż. Naprawdę podziwiam kobiety, które są w stanie ogarnąć 5 osobową, czy większą rodzinę i jeszcze mieć siły, aby o północy zasiąść do komputera i pisać książkę/ robić doktorat/ pracować.. Ja o północy z reguły nie nadaję się już do niczego - głowa mi nie myśli, oczy same się zamykają.. Nawet kawa nie pomaga, a red bull to na krótką chwilę.
"Ten typ" widocznie tak ma! :)