Prezentowe pomysły i strach przed snem

Nawiążę do wcześniejszego posta. Co Bączek lubi robić? Ano wszystko ją cieszy 'przez chwilę'. Była już fascynacja puzzlami (ale bez euforii), klocki Duplo mamy i jak na razie średnio za nimi przepada, rowerek ma, ale taki na 3 kółkach, który rośnie wraz z dzieckiem  (Smart Trike). Lalki nie za bardzo ją kręcą, prędzej autka i koparki :) Zjeżdżalnia, piaskownica, huśtawka - to jest teraz TO! Ale nie mieszkamy w domu, nie mamy ogródka, więc te 3 rzeczy odpadają! Pluszaki ma, raz z nimi śpi, raz nimi rzuca. Fascynacja kredkami i farbami minęła. Myślałam o hulajnodze, ale M. stwierdził, że na hulajnodze łatwo się wywrócić, a jak nasz Bączek ma szczęście do upadków, to nie ułatwiajmy jej tego jeszcze bardziej.. Tak naprawdę to małej pewnie wystarczyłaby łąka, piłka i już mamy zabawę. To jej zafundujemy z pewnością (no chyba, że pogoda nam popsuje plany), ale chcielibyśmy też jej coś sprezentować :) Myślałam o rowerku biegowym, ale hm, może ktoś ma lepszy pomysł? :)

A u nas od 2 dni odbywają się wieczorne sceny. Nie wiem co się stało, ale mała nie chce spać w swoim łóżeczku. Jest płacz, są spazmy, no cyrk! Biegnie do naszej sypialni i chce spać w naszym łóżku! Wczoraj 'przekupiłam' ją, siadłyśmy na kanapie, poczytałam jej bajkę i w końcu zasnęła na kanapie obok mnie. Dziś - M. stwierdził, że nie ma opcji, ma zasnąć w swoim łóżku. Jasne, żeby to jeszcze było takie proste! A tu mała ryczy, pręży się, rzuca zabawkami, nic tylko na rączki, 'Maaamusiaaaaa' i spazmy! Nie mam pojęcia co się stało i dlaczego nagle łóżeczko ją gryzie! Płakała i płakała, w końcu wyjęłam ją z łóżeczka, wzięłam na rączki, 'Mamusiu" i "Mamusiu". Jak się przykleiła do mnie to odkleić się nie chciała, cała spocona, bidulka, nie mam pojęcia co się dzieje! Myślałam, że może jak ją trochę poprzytulam to jej przejdzie, ale gdzie tam! W końcu położyłam ją na kanapie w dużym pokoju, przykryłam kołderką i w 2 minuty zasnęła. Być może jest tak jak mówi M., że jestem za miękka. Ale po całym dniu pracy naprawdę nie miałam siły i serca, aby słuchać przez 15 minut non stop płaczu dziecka. Płakała w łóżeczku, skakała w nim ze złości, a po jej ostatnich upadkach naprawdę się boję, żeby sobie czegoś poważnego nie zrobiła. W pokoju było ciemno, wystarczyłoby żeby źle w tych swoich podskokach wylądowała i walnęła szczęką o brzeg łóżeczka.. Sorry, więcej nieszczęść i połamanych zębów nam nie trzeba :/ Poza tym nie wiem co mielibyśmy zyskać dając dziecku się wypłakać w łóżku? Przecież o coś musi chodzić! Do tej pory nie było takich problemów z zasypianiem! Może coś jej się wcześniej śniło złego? Może się jakoś uderzyła o szczebelki? Przecież tak samo, z powietrza nagle by jej się to nie wzięło! M. twierdzi, że mała sprawdza gdzie jest granica. No jakoś ta teoria do mnie nie przemawia! Nie chodzi o to, że coś chce, a my jej nie chcemy tego dać i próbuje na nas coś ugrać. Chodzi o to, że na hasło 'łóżeczko' dziecko reaguje płaczem! Moja teoria jest taka, że trzeba to przeczekać, może za pare dni jej przejdzie? Mam taką nadzieję...